پیغام مدیر :
با سلام خدمت شما بازديدكننده گرامي ، خوش آمدید به سایت من . لطفا براي هرچه بهتر شدن مطالب اين وب سایت ، ما را از نظرات و پيشنهادات خود آگاه سازيد و به ما را در بهتر شدن كيفيت مطالب ياري کنید.
۵۰ نظامی ترکیه در یک حمله انتحاری پ‌ک‌ک کشته شدند
نوشته شده در چهار شنبه 14 مرداد 1394
بازدید : 146
نویسنده : علی همایون . احمد رضا همایون

حزب کارگران کردستان "پ‌ک‌ک" اعلام کرد که با انجام یک حمله انتحاری به داخل پادگان ارتش ترکیه بیش از ۵۰ سرباز این کشور کشته شدند.

به گزارش مشرق به نقل از النشره، این حمله انتحاری در پاسخ به حمله هوایی اخیر ارتش ترکیه به روستای کردنشین "زار کلی" در شمال اربیل صورت گرفته است.

پ‌ک‌ک در بیانیه ای اعلام کرد که عملیات انتحاری روز دوم ماه جاری میلادی(آگوست) از طریق خودروی حامل 5 تن مواد منفجره در داخل پادگان کارابولای ارتش ترکیه در منطقه کردنشین "بایزید" ترکیه صورت گرفت.

در ادامه این بیانیه آمده است که این عملیات به کشته شدن بیش از 50 سرباز ترکیه‌ای و زخمی شدن چندین نفر دیگر و همچنین انهدام چندین خودروی نظامی منجر شد.


:: برچسب‌ها: : نظامیان ، ترکیه ، حمله انتحاری ، کشته ، مشرق ، گروه تروریستی ,



بازدید : 273
نویسنده : علی همایون . احمد رضا همایون

آمریکا در ترکیه، عراق، کویت، عربستان، بحرین، قطر، امارات متحده عربی، عمان، افغانستان، پاکستان و قرقیزستان پایگاه نظامی دارد و یا از پایگاه‌های این کشورها استفاده می‌کند.
در ادامه پایگاه‌های مهم آمریکا و به ویژه پایگاه‌های هوایی که در اطراف ایران قرار دارند مورد بررسی قرار گرفته‌اند:
بیشترین پایگاه‌های نظامی آمریکا در کشورهای افغانستان و کویت قرار داشته و شامل پایگاه‌های هوایی و کمپ‌های استقرار نیروهای زمینی است.
فواصلی که برای پایگاه‌های آمریکا در کشورهای منطقه ذکر شده شامل کمترین فاصله از مرزها یا جزایر کشورمان است که به صورت مسافت مستقیم محاسبه شده است.

پایگاه هوایی علی السالم - کویت
کشور کوچک کویت که بیشتر شبیه به یک پادگان بزرگ نظامی آمریکا است در بر دارنده دو پایگاه هوایی و 6 کمپ نیروهای ارتش این کشور است.

پایگاه هوایی آمریکا در کویت

پایگاه هوایی علی السالم با 115 کیلومتر فاصله از مرزهای کشورمان قرار دارد. مجموعه آشیانه‌های این پایگاه در دو منطقه جنوب و شمال غربی و محوطه نگهداری هواپیماهای ترابری نیز در شرق آن قرار دارند.
طول باندهای این پایگاه هوایی حدود 3000 متر بوده، بنابراین ظرفیت پذیرش عمده هواپیماهای سبک و سنگین را دارد.

پایگاه هوایی احمد الجابر - کویت
دیگر فرودگاه نظامی کویت که برای آمریکایی‌ها آغوش باز کرده پایگاه هوایی احمد الجابر با 134 کیلومتر فاصله از ایران است.

پایگاه هوایی آمریکا در کویت

این پایگاه عظیم با چهار مجموعه آشیانه مستحکم بتونی و تعداد زیادی آشیانه سایبانی و باندهایی با بیشینه طول 3000 متر قابلیت پذیرش انواع هواپیماهای نظامی را دارد.
کمپ‌های استقرار نیروهای ارتش آمریکا نیز بجز کمپ درمانی نیویورک شامل کمپ‌های Doha با 94 کیلومتر، Buehringبا 104، Spearheadبا 109، Patriot با 123 و arifjan با 126 کیلومتر فاصله از ایران هستند.

پایگاه هوایی بگرام - افغانستان
در شرق کشورمان هر چند که دورترین منطقه در خاک افغانستان تنها در حدود 1220 کیلومتر از مرزها فاصله دارد اما 4 فرودگاه نظامی که بیشتر مورد استفاده نیروهای آمریکایی است در فواصلی بسیار کمتر این مقدار قرار دارند.

پایگاه هوایی آمریکا در افغانستان

پایگاه هوایی بگرام که محل استقرار عمده هواپیماهای ترابری و جنگنده‌های آمریکایی و سایر کشورها است، در فاصله 730 و فرودگاه کابل در فاصله 732 کیلومتری مرز ایران قرار دارند.
پایگاه بگرام با طول باند 3 کیلومتر پذیرای هواپیماهای ترابری سی-130هرکولس، سی-17 گلوبمستر2، هواپیمای پشتیبانی نزدیک A-10 و انواع بالگردها شده است.
از سایر پایگاه‌ها و فرودگاه‌های مهم افغانی‌ها می‌توان به فرودگاه قندهار در فاصله 387، شیندند در 124 و هرات در 122 کیلومتری مرز ایران اشاره کرد.

پایگاه هوایی الحدید - قطر
اما به راستی ابَرپایگاه(Super Base) آمریکایی‌ها در منطقه پایگاه هوایی العدید در قطر است.

پایگاه هوایی آمریکا در قطر

این پایگاه که تقریباً در مرکز کشور کوچک قطر واقع شده 278 کیلومتر با سواحل کشورمان فاصله داشته و کلکسیونی از انواع هواپیماهای آمریکایی در آن یافت می‌شود.
هواپیماهای بمب افکن تقریباً پنهانکار(رادارگریز) بی-1بی، ترابری سی-17، سی-130، سوخت رسان های کی-سی-135 و کی-سی-10، هواپیماهای گشت دریایی اوریون و هواپیمای جاسوسی الکترونیکی جوینت استارز در این مکان مشاهده می‌شود و گزارش شده که جنگنده‌های اف-16 نیز در آن موجود هستند.


محل استقرار ناوگان پنجم دریایی آمریکا - بحرین
بعد از این پایگاه باید به محل استقرار ناوگان پنجم دریایی آمریکا در بحرین اشاره کرد که تنها 200 کیلومتر از سواحل کشورمان فاصله دارد.

پایگاه ناوگان پنجم آمریکا در بحرین

در این پایگاه چندین فروند ناوشکن و ناو آمریکایی با تجهیزات و تسلیحات مستقر است.

پایگاه هوایی شیخ عیسی - بحرین
دیگر محل مهم مورد استفاده آمریکایی‌ها در بحرین پایگاه هوایی شیخ عیسی نیروی هوایی این کشور است که 238 کیلومتر دورتر از سواحل کشورمان قرار دارد.

پایگاه هوایی آمریکا در بحرین

هواپیماهای سی-17، پی-3 اوریون و جنگنده اف-16 در این پایگاه که دو باند با طول نهایی نزدیک به 3800 متر دارد قابل مشاهده است. همچنین جنگنده‌های اف-18، هواپیماهای جنگ الکترونیک ئی-آ-6-بی پراولر نیز در مقاطعی در این پایگاه مستقر بوده اند.


پایگاه هوایی الظفره - امارات متحده عربی
دیگر پایگاه بزرگ آمریکا در منطقه پایگاه هوایی الظفره در امارات متحده عربی است. این پایگاه بسیار بزرگ دارای دو باند اصلی با طول نهایی در حدود 4200 متر و دو خزشراه سرتاسری در کنار هر یک از آنها است.
خزشراه راه‌های فرعی متعدد، 50 آشیانه سایه بانی و تعداد زیادی آشیانه بتنی در این محل یافت می‌شود که 253 کیلومتر از سواحل و 184 تا 225 کیلومتر از جزایر کشورمان در خلیج همیشه فارس فاصله دارد.
وسعت تأسیسات این پایگاه که با پایگاه العدید قطر قابل مقایسه است این گمانه را بوجود می آورد که شاید آمریکایی‌ها به فکر روزی که نتوانند از قطر علیه ایران اجرای عملیات کنند بوده‌اند.

پایگاه هوایی thumrait - عمان
پایگاه هوایی thumrait عمان به عنوان محلی که فعالیت‌های آمریکایی‌ها بیشتر در آن به چشم می‌خورد در 963 کیلومتری کشورمان واقع شده است.

فرودگاه مناس - قرقیزستان
یکی دیگر از مراکزی که توسط آمریکایی‌ها و بیشتر برای امور ترابری و تجسسی مورد استفاده قرار می‌گیرد فرودگاه مناس در قرقیزستان است که 1344 کیلومتر با مرزهای کشور فاصله دارد.

پایگاه هوایی آمریکا در قرقیزستان

اما در بین فهرست مراکز نظامی آمریکا در منطقه، پایگاه هوایی اینجرلیک ترکیه از جایگاه ممتازی برخوردار بوده و با پایگاه العدید قابل مقایسه است.
این پایگاه در فاصله 875 کیلومتری از مرزهای ایران و در شمال‌غربی مرزهای سوریه قرار دارد و بزرگترین هواپیماهای زرادخانه نظامی آمریکا در آن مستقر هستند.
در بین پایگاه‌هایی که مورد استفاده آمریکایی ها هستند نام چند محل در پاکستان نیز به چشم می‌خورد که شامل دو پایگاه مهم شمسی در فاصله 199 کیلومتری و شهباز در فاصله 527 کیلومتری است. از پایگاه شمسی برای پرواز هواپیماهای بدون سرنشین استفاده می‌شود.
پس از اشغال کویت توسط عراق پایگاه های زیادی در عربستان در اختیار آمریکایی‌ها قرار گرفت ولی بعدها تخلیه شده و امروزه تنها صحبت‌هایی از حضور محدود برخی واحدهای هوایی آمریکا در پایگاه هوایی شاهزاده سلطان در 575 کیلومتری مرزهای ایران است.

 


:: برچسب‌ها: پایگاه هوایی آمریکا,پایگاه های هوایی آمریکا,پایگاه هوایی آمریکا در اطراف ایران,پایگاه های هوایی آمریکا در اطراف ایران,پایگاه هوایی آمریکا در خاورمیانه,پایگاه های هوایی آمریکا در آسیا,پایگاه های نظامی آمریکا در آسیا,پایگاه های هوایی آمریکا در خاورمیانه,پایگاه های نظامی آمریکا اطراف ایران, ,



رونمایی های وزارت دفاع در اولین روز هفته دولت
نوشته شده در چهار شنبه 14 مرداد 1394
بازدید : 170
نویسنده : علی همایون . احمد رضا همایون

همزمان با اولین روز از هفته دولت حجت‌الاسلام حسن روحانی رئیس‌جمهور کشورمان از 4 دستاورد جدید نیروهای مسلح در حوزه‌های موشکی و پهپادی رونمایی و از نمایشگاه «خودباوری و مدیریت جهادی» وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح بازدید کرد.
این دستاوردها شامل 2 فروند موشک کروز و 2 فروند هواپیمای بدون سرنشین بود که مشخصات آنها به شرح زیر است.

* موشک کروز قدیر
قدیر نسل جدیدی از موشک کروز جمهوری اسلامی است که با برد 300 کیلومتر اهداف دریایی دشمن را با دقت و قدرت تخریب بالا منهدم می‌کند.
موشک قدیر همانند دیگر موشک‌های هم خانواده خود مانند نور و قادر امکان شلیک از ساحل و شناور را دارد.

مزیت عملیاتی برجسته این موشک امکان پرتاب آن از روی سامانه‌های موشکی قبلی است که انعطاف و توان عملیاتی نیروهای مسلح را افزایش می‌دهد.

* موشک کروز نصر بصیر
این موشک کروز دریایی علاوه بر قابلیت چالاکی و قدرت عملیاتی با داشتن سر جستجوگر بدون انتشار به ویژگی عملیات در سکوت و هوشمندی مجاز شده است که می‌تواند در ارتقاء توان دریایی نیروهای مسلح مؤثر باشد.

* پهپاد رهگیر کرار 4
کرار رهگیر نسل جدیدی پهپادهای جت جمهوری اسلامی است که در سازمان صنایع هوایی وزارت دفاع طراحی و ساخته شده است.
پهپاد کرار 4 ماموریت رهگیری هوایی پرنده‌های متجاوز را بر عهده دارد.

نیروهای مسلح با در اختیار داشتن این پهپاد قابلیت‌های عملیاتی متنوع‌تری را برای پدافند هوایی در ارتفاع بالا و دفاع از حریم هوایی کشور خواهند داشت.

* پهپاد فتوگرامتری مهاجر 4 (سامانه نقشه‌برداری هوایی)
نقشه‌برداری هوایی با پهپاد قابلیت برجسته‌ای است که توان محققان و صنعتگران سازمان‌های جغرافیایی و صنایع هوایی وزارت دفاع و با مشارکت حوزه دانشگاه به منصه ظهور رسیده است.
این پهپاد قادر است نقشه‌های هوایی را با کاربری نظامی و غیرنظامی در اختیار کاربران قرار دهد.

مهاجر 4 پهپاد پیشرفته و مطمئنی است که برای نخستین بار توانایی خود را در نقشه‌برداری هوایی در خدمت دفاع و توسعه ملی کشور قرار می‌دهد.

 


:: برچسب‌ها: رونمایی های وزارت دفاع,رونمایی وزارت دفاع,وزارت دفاع,رونمایی از پهپاد کرار4,پهپاد کرار 4,پهپاد رهگیر کرار 4,مهاجر 4,پهپاد مهاجر 4,موشک کروز نصر بصیر,رونمایی از موشک کروز نصر بصیر,رونمایی از موشک های کروز جدید,موشک های کروز جدید ایران,موشک کروز قدیر, ,



سوخوی روسی یا یا 35-F آمریکایی ؟
نوشته شده در چهار شنبه 14 مرداد 1394
بازدید : 184
نویسنده : علی همایون . احمد رضا همایون

 

سوخوی روسی یا یا  35-F آمریکایی ؟ (مقایسه)

 

 نمایشگاه هوایی پاریس امسال 20 ژوئن 2013 در حالی برگزار شد که مانور جنگنده‌ای همه تماشاگران را به حیرت وا داشته بود. این جنگنده‌ای که باعث شده بود تا تماشاگران سر خود را  مدام به چپ و راست و بالا چرخش دهند، "بوئینگ"  "Boing"، ایرباس"  "Airbus"و یا "بمب‌افکن آمریکایی" نبود  بلکه  پدیده‌ای بنام "سوخوی 35"  "SU-35" روسی بود.

غرش سوخوی 35 (Sukhoi SU-35 ) با خلبانی "سرگئی بوگدان" که نشان شجاعت از رئیس‌جمهور اسبق روسیه "دیمتری مدودف" دریافت کرده و یکی از قهرمانان ارتش روسیه است در آسمان پاریس پیچید. نمایش بی‌نظیر نسل چهارم هواپیماهای سوخوي سرفصل روزنامه‌ها را به خود اختصاص داد.

 

رسانه‌های غربی نمایش‌های منحصر به فرد سوخوی 35 روسی را صحنه به یاد ماندنی نمایش هوایی 2013 پاریس معرفی کردند. ماشین جنگی روسی مانورهای آکروباتيکی را انجام داد که دیگر جنگنده‌های حاضر در صحنه از انجام آن عاجز بودند. این حرکات نشان داد جنگنده‌های روسی قابليت‌های فوق‌العاده‌ای دارند.

 جنگنده روسی در رقابت با مشابه خارجی خود یعنی F22 آمریکایی طراحی و ساخته شد. در حالی که به نظر می‌رسد از پیشرفته‌ترین جنگنده آمریکا یعنی F-35 نیز برتر است. روسیه در این نمایش هوایی نشان داد در صنعت هوایی از آمریکا جلو زده است. ژنرال‌ هال‌هورنبرگ Hal Hornburg"" فرمانده جنگ هوایی "نیروی هوایی ارتش آمریکا" در این خصوص با اعتراف به برتری جنگنده‌های روسی گفت "جنگنده‌های روسی در این مانور نشان دادند که از نمونه‌های آمریکایی بهتر عمل می‌کنند و این زنگ بیدارباشی برای آمریکا است".

او در ادامه گفت "فکر می‌کردیم تکنولوژی هوایی ما بسیار پیشرفته‌تر از دیگران است و ما پیشرو در این زمینه هستیم ولی اینطور نیست".

روزنامه "یو‌اس‌ای تودی" "USA Today"، به نقل از این خلبان آمریکایی نوشت "جنگنده‌های سوخوی 35I" از "جنگنده‌های "F-15C و "F22H" آمریکایی بهتر هستند. نیروی هوایی کشورهایی که از تکنولوژی‌های جنگنده‌های سوخو  بهره می‌برند مزیت‌های خاصی دارند و در آینده  تهدیدی بر برتری هوایی آمریکا به حساب می‌آیند".

 

 

 موتور قدرتمند سوخوی 35

قدرت مانور سوخوی 35 مدیون موتور و طراحی جنگنده است. به گفته یوگنی مارچکوفYevgeny Marchukov" ," مدیر تولید شرکت NPO Saturn "موتور جنگنده نوع پیشرفته موتورهای AL-3IF است که بر روی سوخوی 27 نصب شده است، اما با تغییراتی که بر روی موتور انجام شده قدرت پیشران آن از 12.5 تن به 14.5 تن رسیده و همچنین طول عمر مفید موتور بيشتر شده ضمن اینکه مصرف سوخت هم پایین آمده است." همین قدرت بالای پیشران موتور باعث می‌شود خلبان هواپیما در جنگ هوایی برتری داشته باشد.

 

در کابین خلبان SU-35 یک صفحه بزرگ نمایش LCD  وجود دارد که همانند تلویزیون‌های تصویر در تصویر اطلاعات لازم را نشان می‌دهد. همانند بازی‌های شبیه‌سازی شده رایانه‌ای، خلبان می‌تواند نمایش سه بعدی را برای شناسایی و شلیک به هدف انتخاب کند. برخی از اطلاعات نیز بصورت صوتی به هدفون خلبان منتقل و شنود می‌شود.

 

امکان اشتباه برای خلبان وجود ندارد

در این جنگنده بجای سیستم‌های کنترلی هیدرودینامیک از سیستم‌های الکترونیک استفاده شده است. به گفته طراحان هواپیما استفاده از سیستم‌های الکترونیکی امکان کنترل از راه دور و کنترل موازی را امکان‌پذیر می‌سازد. این بدین معنی است که نقش خلبان در هدایت جنگنده کمتر می‌شود. به عبارت دیگر کنترل از راه دور سرعت جنگنده، موقعیت و جهت آن را نسبت به اهداف دشمن تنظیم می‌کند و همچنین بهترین زمان برای استفاده از موشک‌ها و امکانات دفاعی جگنده برای انهدام جنگنده دشمن را تعیین می‌کند.

همچنین به گفته کارشناسان نظامی، پروازهای آزمایشی که بین F35  آمریکایی و نسل چهارم هواپیماهای سوخوی SU-35  در استرالیا برگزار شد معلوم شد که F35 آمریکایی به راحتی در مقابل سوخوی روسی آسیب‌پذیر است.

 

در نتيجه اين آزمايشات هوايي، کانادا  و ژاپن که از مشتریانF35  بودند دچار تردید شده‌اند. بر اساس یافته‌های مرکز تحقیقات نظامی راند (موسسه‌ای آمریکایی که تحقیقات استراتژیک نظامی انجام می‌دهد) "جنگنده  F35آمریکایی در مقایسه قدرت چرخش و جهش، اوج گیری و سرعت نسبت به سوخوی 35 SU ضعیف‌تر عمل می‌کند."

 این مرکز در تحلیل مشاهدات خود می‌افزاید "در جنگ هوایی، جنگنده F-35 مغلوب سوخوی روسی خواهد شد چرا که  که در دریافت  هشدارهای هوایی و واکنش متناسب کندتر عمل می‌کند و در سوخت‌گیری هوایی نیز از سرعت عمل پایین‌تری برخوردار است".

 بدون شک روسیه تنها رقیب سر سخت آمریکا در ساخت جنگنده‌های هوایی است. "هواپیمایPAK-FA" نسل پنجم جنگنده‌های سوخوی است که توسط "شرکت هواپیمایی متحد" در روسیه طراحی و ساخته می‌شود. هواپیمایPAK-FA"   T-50" روسی که پیشرفته‌تر از سوخوی SU-35 است در جنگ هوایی نسبت به  سوخوی 35 کمتر قابل مشاهده است و بسیار بی‌رحم‌تر از سوخوی 35 عمل می‌کند. در جنگنده PAK-FA   T-50 از سنسورهایی استفاده شد که باعث می‌شود توسط جنگنده دشمن به راحتی مشاهده نشود. همچنین این جنگنده به دلیل حمل زیاد موشک‌های هوا به هوا  قدرت مانور و جنگندگی بالایی در جنگ هوایی دارد.

 

رادار گریزی SU 35

برای اینکه یک جنگنده بتواند قابلیت رادار گریزی بالایی داشته باشد باید در بدنه آن از فلزات و رنگ‌هایی استفاده شود که امواج راداری دیگر به آن نفوذ نکند و در ضمن امواجی که از خود هواپیما به بیرون درز می‌کند نیز باید توسط بدنه هواچیما جذب شود تا هواپیما و پدافند هوایی دشمن قادر به شناسایی آن نباشد. رادارا لکترونیکی استفاده شده در سوخوی SU-35  از نوع "NIIP Iribs-E" است که گفته می‌شود بهترین سیستم راداری شناخته شده در جهان است. این سیستم راداری می‌تواند 30 هدف هوایی را ردیابی کند و همزمان با هشت هدف درگیر شود. این جنگنده از سیستم مسافت یاب و نشانه‌گیری لیزری نیز استفاده می‌كند.

 

یکی از قابلیت‌های این جنگنده قدرت کشف و ردیابی جنگنده‌ای دشمن در جنگ هوایی است. این جنگنده قادر است هواپیمای F35 آمریکایی را در فاصله 90 کیلومتری شناسایی کند. زمانی که جنگنده در تیررس موشک‌های هوا به هوا قرار می‌گیرد به سرعت تغییر جهت می‌دهد و با همین تغییر جهت می‌تواند از جهات مختلف به جنگنده دشمن شلیک کرده و آن را ساقط کند.

 

جنگنده F-35  از رادار "APG-81 AESA" که مدول آن 1200 است که جنگ افزار دشمن را در فاصله 150 کیلومتری شناسایی مي‌کند. ولی جنگنده سوخوی 35 روسی اهداف دشمن  را مسافت 260-300 کیلومتری شناسیایی می‌کند که این مزیت بزرگی نسبت به F-35 آمریکایی است.

این جنگنده مجهز به یك سیستم فوق‌العاده پیشرفته "KNIRTI L175M Khibiny-M" برای انجام جنگ‌های الكترونیك می‌باشد. اختلال و ایجاد پارازیت در امواج مورد استفاده دشمن ، ایجاد اختلال و مشكل در هدف‌گیری Su-35BM توسط دشمن ، اختلال در سیستم‌های هشدار دهنده دشمن زمانی كه "Su-35BM" آنها را هدف گرفته است و ... بخشی از و ظایف سیستم Khibiny-M است.

تحلیل‌گران جنگ هوایی در" ایر پاور استرالیا " همچنین گفته‌اند "F-35" آمریکایی توانایی مواجه با تهدیدات جدی را ندارند؛ و بهمین خاطر در صورت تحویل این هواپیما از طرف خریداران در واقع مدلی منسوخ و از رده خارج  را تحویل گرفته‌اند که ارزش خریداری و نگهداری ندارد".

برتری سرعت سوخوی 35 به F-35 آمریکایی

هواپیمای سوخو 35 تا  18  کیلومتر از زمین اوج می‌گیرد و با سرعت 2390  کیلومتر در ساعت پرواز می‌کند.  و برد پروازی آن  4500 کیلومتر است. در حالی که F-35 آمریکایی سرعتش 1728 کیلومتر در ساعت و برد پروازی آن 2200 کیلومتر است. وزن جنگنده SU-35  در حالت عادی  18 تن است وپس از بارگیری جنگ افزار می تواند با وزن 35 تن پرواز کند.

 

 نقطه ضعف مهم در F-35 آمریکایی

یکی دیگر از برتری‌های سوخوی SU-35 به F35 آمریکایی،سوپر کروز بودن آن است، یعنی می‌تواند مسافت زیادی را  با سرعت مافوق صوت بدون روشن کردن سیتم توربو جت حرکت کند و بدین ترتیب در مصرف سوخت هم صرفه‌جویی کند. بنابراین همین مسئله یکی از کاستی‌های جنگده آمریکایی F-35 بحساب می‌آید.

 

 هواپیمای F-35  به راحتی قابل شناسایی است

یکی دیگر از ضعف‌های جنگنده F-35  آمریکایی قابلیت رادارگریزی آن است. رادارگریزی F-35  از قسمت جلو  بسیار خوب است ولی این جنگنده از  قسمت‌های کناری و قسمت عقبی  به راحتی توسط جنگنده دشمن و یا سیستم‌های ضدهوایی موشکی قابل شناسایی  است.

گریگری گریشا مدود Grigoriy "Grisha” Medved، خلبان بازنشسته  نیروی هوایی روسیه می‌گوید " موتور جنگنده F-35 بیش از حد داغ می‌شود  و دمای آنکه به 160 درجه سیلسیوس می رسد و در اثر همین قدر داغ شدن  اگزوز آن در آسمان تاریک نوری از خود ساطع می‌کند  که به راحتی قابل تشخیص است. در سوخوی SU-35 از تکنولوژی استفاده شده است که می‌تواند حرارت گرمایی را در شعاع 50  کیلومتر شناسایی کرده و به سمت آن شلیک کند."

 او در ادامه می‌افزاید " قدرت رانش و تغییر جهت پرواز و سرعت چرخش  سوخوی 35 فوق‌العاده است و در واقع هیچ جنگنده‌ای در موش و گربه‌بازی به پای سوخوی روسی نمی‌رسد و به همین خاطر در جنگ هوایی  F-35 آمریکایی رقیب سوخوی روسی نخواهد بود."

 خلبان بازنشسته روسی در مورد PAK-FA مدل پیشرفته‌تر از سوخوی 35 نیز می‌گوید " بهتر است  تا زمانی که برادر بزرگتر ( سوخوی 35) در آسمان یکه تازی می‌کند،  PAK-FA در خانه بماند".    

 جنگ‌افزارهای  که سوخوی SU-35 با خود حمل می‌کند

 در قسمت بیرونی هواپیما دوازده قسمت برای حمل جنگ افزار تعبیه شده است. هر بال هواپیما می‌تواند چهار جنگ افزار موشکی در خود جای دهد دو نقطه هم در قسمت زیرین بدنه  جنگنده و یک جایگاه هم در زیر هر موتور قرار دارد.

جنگنده سوخوی SU-35  داراي هشت موشک R-27ER1 ، چهار موشک R-27EP1 و دوازده موشک  RVV-AE برد متوسط  است. موشک‌های قابل حمل که  بر روی جنگنده نصب شده است،می‌توانند پنج هدف سطح به سطح  را هدف‌گیری کند.جنگ افزارهای هوا به سطح  نصب شده بر روی این جنگنده  شامل شش "موشک تاکتیکی Kh-29TE" ،پنج موشک پیشرفته دور برد  ضد ناو"Kh-59MK" ، پنج موشک ضد رادار Kh-58USh ،سه موشک دوربرد از نسل" 3M-14AE " و یک موشک ضد ناو "یاخونت" می‌باشد. برد این موشک‌ها بین 110 تا 320 کیلومتر است.

 

 این در حالی است که F-35 آمریکایی فقط  توانایی حمل ده موشک در قسمت بیرونی هواپیما دارد.

 بمب های هدایت شونده 35-SU شامل هشت بمب KAB-500Kr ، هشت بمب هدایت شونده ماهوراه‌ای KAB-500 S-E و هشت بمب هدایت شونده لیزری "LGB-250" و همچنین سه "بمب لیزریKAB-1500KR "  است. بطور کلی این هواپیما در حالت عادی  هشت تن جنگ‌افزار بار‌گیری می‌کند.

سوخوی SU-35 روسی  از نظر سرعت، برد پروازی و سیستم راداری قدرت رانش و تغییر جهت بر F-35 آمریکایی برتری دارد . همین قابلیت‌ها باعث می‌شود که در جنگ هوایی به حریف خود یعنی F-35 آمریکایی غلبه کند.

بنظر می‌رسد برتری تکنولوژی هوایی از آمریکا به روسیه نقل مکان کرده و کشورهایی که از تکنولوژی دفاعی روسی بهرمند می‌گردند دست برتر را  در عرصه نظامی و قدرت باز داراندگی دارند.    

  با پیشرفت تکنو‌لوژی روسی در عرصه نظامی و انتقال آن به دیگر کشورها می‌توان گفت که تکنولوژی نظامی از انحصار آمریکا خارج شده و به تبع آن نوعی توازن قوا در جهان به وجود آمده است و دیگر دوران یکه تازی و سلطه‌طلبی آمریکا به پایان راه خود رسیده است.


:: برچسب‌ها: سوخوی روسی , اف35 , مقایسه ,



معرفی شش موشک کروز دریایی ساخت ایران
نوشته شده در چهار شنبه 14 مرداد 1394
بازدید : 138
نویسنده : علی همایون . احمد رضا همایون

سخنان روزهای اخیر سردار تنگسیری جانشین فرمانده نیروی دریایی سپاه درباره نصب موفق موشک های کروز «قادر» بر روی شناورهای تندر ندسا، بار دیگر نشان داد قدرت موشکی نیروهای مسلح کشورمان از رشد و قدرت فزاینده ای برخوردار است. به گفته دریادار تنگسیری بالگردهای MIL17 سپاه نیز هم اکنون به موشک‌های کروز 120 کیلومتری «نور» و بالگردهای کوچک 206 نیز به موشک های کروز برد کوتاه «نصر» مجهز شده‌اند.

اما متخصان دفاعی ایران تاکنون چه نوع موشک های کروز دریایی را ساخته و آماده مقابله با دشمن کرده اند؟

در پاسخ ابتدا باید اشاره کرد که بسیاری از موشک‎های هوا به سطح و سطح به سطح ساخته شده در واقع هواپیمایی با یک سرجنگی هستند زیرا پیکربندی آنها شباهت زیادی به هواپیما دارد. وجود بال به صورت ثابت یا باز شونده، پیشران هواتنفسی از نوع توربوجت یا توربوفن و از همه مهم‎تر نحوه پرواز غیر بالستیک و یا کاملاً مشابه هواپیما از شاخصه‎های مشترک اغلب این موشک‎ها  است.

اما اصلی‎ترین مشخصه این نوع موشک‎ها  پرواز در ارتفاع بسیار نزدیک به سطح زمین و عموماً کمتر از 30 متری در فاز پیمایشی (کروز) از مراحل حرکت آن است که بخش بسیار زیادی از زمان پرواز آنها را شامل می‎شود از این رو این موشک‎ها به نام کروز شناخته شدند بر خلاف تصور نادرستی که این واژه را به قابلیت هدایت در موشک نسبت می‎دهد.

اغلب موشک‎های کروز ساخته شده دارای سرعت‎های کمتر از صوت هستند اما برخی نمونه‎های جدید در بخش نهایی پرواز (فاز ترمینال) به سرعت مافوق رسیده و برخی نیز از ابتدای پرواز، سریع‎تر از صوت حرکت می‎کنند.

موشک‎های کروز از هواپیما، پرتابگر زمینی، کشتی و زیردریایی شلیک می‎شوند و انواع مختلف آنها برای حمله به رادارها، کشتی‎ها و اهداف زمینی توسعه یافته‎اند. برد نمونه‎های مختلف ساخته شده این نوع موشک‎ها از چند ده کیلومتر تا چند هزار کیلومتر است.

برخی از مهم‎ترین اجزاء مشترک همه این موشک‎ها شامل پیشران راکتی برای نمونه‎های برد کوتاه تا متوسط و موتور جت برای نمونه‎های دوربرد، خلبان خودکار، ارتفاع‎سنج (برای اندازه‎گیری ارتفاع از سطح آب و پرواز در نزدیکی آن) و جستجوگر هدف که عموماً از نوع راداری، تصویری یا حرارتی است.

پس از جنگ تحمیلی 8 ساله عراق علیه کشورمان و مشاهده عملکرد موشک‎هایی همچون هارپون در اختیار نیروی دریایی ارتش ایران، موشک فرانسوی اگزوست در اختیار عراق و نیز استفاده از موشک کرم ابریشم توسط هر دو طرف، سرمایه‎گذاری قابل توجهی در وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح برای طراحی، ساخت و تولید موشک‎های ضد کشتی با بردهای متنوع خصوصاً انواع کروز که قابلیت شلیک از سه دسته اصلی پرتابگرها یعنی شناورها، هواگردها و سکوهای زمینی را داشته باشند صورت گرفت.

در این گزارش به معرفی 6 نوع از موشک‎های ضد کشتی ساخت کشورمان می‎پردازیم که همه آنها عملکرد کروز دارند هر چند برخی از منابع بین المللی، بیشتر بودن برد موشک از 50 کیلومتر را شرط نامگذاری آن به عنوان کروز می‎دانند.

کوثر

این موشک به عنوان یک سلاح ضد کشتی با پیشرانه راکتی سوخت جامد، سبک و برد کوتاه ساخته شده است. 3 گونه مختلف این موشک دستکم در دو مؤلفه وزن و برد با هم تفاوت‎های محسوسی دارند. نمونه آخر یعنی کوثر-3 با وزن 120 كيلوگرم و برد 25 كيلومتر دارای سر جنگی به جرم 29 کیلوگرم بوده و به سرعتی نزدیک به 0.8 سرعت صوت می‎رسد.
 

6 موشک کروز دریایی ایران
موشک کروز ضد کشتی کوثر


بنا بر اطلاعات منتشر شده یکی از 3 گونه موشک کوثر دارای جستجوگر اپتیکی و یک نمونه هم از نوع راداری است. این موشک سبک با نصب روی قایق‎های تندرو از جمله ذوالفقار (IPS-18) و سایر شناورهای تندرو نقش مهمی در افزایش توان تهاجمی آنها ایفا نموده است.

همچنین بالگرد شاهد285 و پهپاد تهاجمی کرار نیز هر یک با دو فروند از این موشک مشاهده شده‎اند. تصویر زیر نیز که مربوط به رزمایشی دریایی در چندین سال قبل است به سکوی ساحلی موشک کوثر نسبت داده می‎شد اما پس از رونمایی از موشک ظفر ابهاماتی در این زمینه ایجاد شد.
 
ظفر

موشک کروز ظفر که در سال 1391 معرفی شد به طور کلی شباهت شکلی و ابعادی به موشک‎های کوثر دارد خصوصاً تصویر قبلی بیشتر مشابه موشک ظفر است تا نمونه‎های نمایش داده شده از کوثر. در هر صورت با مقایسه تصاویر ظفر با کوثر می‎توان نتیجه گرفت در مقایسه با کوثر، طول ظفر بیشتر بوده، بال‎های آن به عقب بدنه نزدیک‎تر هستند و ضمن تغییر شکل بال و حفظ حدود اندازه دهانه بال، مساحت آن افزایش یافته است. این تغییرات می‎تواند نشانه افزایش وزن ظفر نسبت به کوثر باشد. این وزن بیشتر احتمالاً صرف افزایش وزن سرجنگی و شاید هم پیشران شده باشد.
 

6 موشک کروز دریایی ایران
موشک کروز ضد کشتی ظفر


این فرضیات با توجه به معرفی شدن ظفر به عنوان موشکی با قدرت تخریب بالا تقویت می‎شود. همچنین در زمان رونمایی اعلام شد موشک کروز ضد کشتی ظفر کوتاه‎برد، دارای جستجوگر راداری، وزن کم، دقت بالا و مقاوم در برابر جنگ الکترونیک بوده، توانایی پرواز در ارتفاع بسیار پائین را داشته و برای انهدام اهداف کوچک و متوسط طراحی شده است. 

این موشک نیز قابل نصب بر روی شناورهای سبک و تندرو بوده و همانطور که اشاره شد احتمالاً دارای قدرت تخریب بالاتر و تا حدودی برد بیشتر نسبت به آخرین نسل از موشک کوثر است. ارزیابی کارشناسان خارجی برای موشک‎هایی در رده ظفر و کوثر نشان می‎دهد به دلیل ابعاد کوچک و سرعت نسبتاً بالا این موشک‎ها اهداف دشواری برای سامانه‎های دفاعی ناوهای مورد حمله خواهند بود.

 
6 موشک کروز دریایی ایران
شلیک موشک ظفر از قایق تندرو ذوالفقار؛ رادار هدفیابی روی دکل شناور قابل مشاهده است


نصر

موشک کروز ضد کشتی نصر در زمره سلاح‎هایی با برد کوتاه تا متوسط قرار می‎گیرد. اصلی‎ترین تفاوت این موشک با کوثر و ظفر میزان بالای سرجنگی است که قدرت تخریب بسیار بالایی برای آن ایجاد نموده. موشک 350 کیلوگرمی نصر-1 با برد دستکم 35 کیلومتر حاوی یک سرجنگی نیمه زرهی 130 کیلوگرمی بوده که در حدود 4.5 برابر سرجنگی موشک کوثر-3 است.
 

 
6 موشک کروز دریایی ایران
نمونه هواپرتاب موشک نصر در کنار اف-4ئی


به گزارش مشرق، موشک ضد کشتی و کروز نصر-1 پس از قرار گرفتن در خط تولید، به فهرست تسلیحات شناورهای تندرو اضافه شد که برد دورایستایی بهتری به آنها در مقابله با ناوهای دشمن می‎دهد. علاوه بر شناورهای C-14 که فیلم شلیک موشک از آن در زمان نمایش خط تولید در اختیار رسانه‎ها قرار گرفت شناورهای تندرو دیگر از جمله ذوالفقار نیز به این موشک هدایت راداری و قدرتمند مجهز شده‎اند. ممکن است این موشک نیز مانند کوثر دارای نمونه‎ای برخوردار جستجوگر تصویری باشد.
 

6 موشک کروز دریایی ایران
شلیک موشک کروز ضد کشتی نصر از پرتابگر ساحلی


موشک نصر دارای سکوهای ساحلی خوداتکا نیز بوده که با استقرار روی کامیون از تحرک مناسبی برخوردار شده‎اند. نمونه هواپرتاب این موشک کروز هم به تولید رسیده که روی هواپیماهای جنگنده نظیر اف-4 فانتوم نیروی هوایی ارتش نصب می‎شود. به علاوه در بازدید رئیس جمهور از نیروی دریایی سپاه در بندرعباس نیز یک بالگرد بل206 مجهز به یک موشک نصر در زیر بدنه به نمایش در آمد.
 

6 موشک کروز دریایی ایران
موشک نصر زیر بدنه بالگرد بل206

این بالگرد می‎تواند به سرعت پیمایشی (کروز) بالاتر از 200 کیلومتر بر ساعت برسد که سرعت اولیه قابل توجهی به موشک می‎دهد. همچنین توان رسیدن به ارتفاع پروازی بیش از 3500 متر نیز در کنار سرعت اولیه‎ای که بالگرد به موشک می‎دهد برد نصر را در صورت شلیک از بالگرد به طور محسوسی افزایش خواهد داد.

قاعدتاً روش شلیک موشک بدین ترتیب است که ابتدا موشک رها شده و با کمی فاصله گرفتن از بالگرد موتور راکتی آن روشن شده و به سمت هدف حرکت می‎کند. بنا بر این سایر بالگردهای همرده مانند شاهد278 و شاهد285 نیز می‎توانند با روشی مشابه این موشک را شلیک نمایند.

بالگردهای میل-17/171 نیروی دریایی سپاه نیز از نامزدهای کاربری این موشک هستند که می‎توانند چندین فروند از آن را در جایگاه‎های دو طرف بدنه خود حمل نمایند. بدیهی است پرتاب این موشک از هواپیماهای جنگنده از ارتفاع‎ها و سرعت‎های بیشتر باز هم به افزایش برد دورایستایی موشک منجر خواهد شد.

نور

موشک ضد کشتی و کروز نور از اولین نمونه‎های این نوع موشک‎ها بود که در سال‎های دهه 1370 به خدمت نیروهای مسلح کشورمان در آمد. موشک نور با طول 6.38 متر که 1.24 متر آن مربوط به موتور راکتی اولیه است، 715 کیلوگرم جرم داشته که 175 کیلوگرم آن مربوط به سرجنگی نفوذگر نیمه زرهی موجود در آن است. برد این موشک 120 کیلومتر بوده و می‎تواند با سرعت نزدیک به 0.9 ماخ پرواز کند.

 
6 موشک کروز دریایی ایران
شلیک موشک نور از ناوشکن البرز


ناوچه‎های رده تندر و سینا، ناوهای رده بایندر و ناوشکن (ناو محافظ) رده الوند و جماران، هواناوهای BH-7، بالگردهای میل-17/171 و هواپیماهای جنگنده مانند اف-4 فانتوم از جمله تجهیزات نیروهای دریایی سپاه و ارتش و نیروی هوایی ارتش هستند که این موشک را به کار می‎برند.

همچنین مجموعه‎های پرتابگرهای متحرک ساحلی که هر یک برخوردار از رادار، واحد فرماندهی و کنترل و چندین پرتابگر هستند دیگر سامانه کاربر موشک نور محسوب می‎شوند. این سامانه‎ها که به صورت خوداتکا عمل می‎کنند نقش مهمی در دفاع ساحلی در برابر واحدهای شناور دشمن دارند که البته سامانه‎های مستقر شده در مناطق مختلف قابلیت شبکه شدن با هم را نیز دارند.

6 موشک کروز دریایی ایران
 موشک کروز ضد کشتی نور


موشک نور برای پرتاب از شناورها یا سکوهای ساحلی با یک موتور راکتی اولیه سوخت جامد سرعت گرفته و پس از جدا شدن این پیشران، با موتور توربوجت که ورودی هوای آن زیر بدنه و بین دو بال پائینی قرار دارد به مسیر خود ادامه می‎دهد. در فواصل نزدیک هدف، موشک ارتفاع خود را به چند متری سطح آب می‎رساند تا کار شناسایی و درگیری دشمن با آن سخت شده و موشک به بخشی از هدف که نزدیک آب است اصابت کند که سبب ایجاد بیشترین آسیب در هدف شده و احتمال غرق شدن آن را افزایش می‎دهد.

قادر

موشک قادر نمونه‎ای جدید از موشک نور است که برد آن افزایش یافته است. قادر با بهره‎مندی از ساختار و طراحی مشابه و حتی ابعاد نزدیک به نور، دستکم 220 کیلومتر برد دارد. در واقع به نظر می‎رسد متخصصان صنعت موشکی کشور برای تولید موشک قادر از نظر فیزیکی تنها کمی طول موشک نور را افزایش داده باشند. همانطور که در تصویر زیر پیداست قطر و بال‎های دو موشک نیز مشابه هم هستند و این مشابهت بالای دو موشک، قیمت تمام شده موشک جدید را به میزان قابل توجهی کاهش می‎دهد.
 

6 موشک کروز دریایی ایران
موشک ضد کشتی قادر در کنار نور


از توانمندی‎های اعلام شده برای موشک قادر باید به سامانه خلبان خودکار دیجیتال، سامانه ناوبری با دقت بالا، امکان برنامه‎ریزی موشک قبل از شلیک، امکان هدفگیری اهداف با سطح مقطع راداری پایین، رادار پیشرفته با قابلیت مقابله با جنگ الکترونیک، آماده‎سازی و واکنش سریع موشک برای حمله به هدف و توانایی ضربه زدن به اهداف ساحلی علاوه بر هدف‎های شناور اشاره نمود.
 

6 موشک کروز دریایی ایران
شلیک موشک کروز قادر از پرتابگر ساحلی


به گزارش مشرق، موشک قادر نیز مانند نور از سکوهای متحرک ساحلی، ناوچه‎ها و ناوشکن‎ها، هواپیماهای جنگنده و بالگرد میل-17/171 پرتاب می‎شود. پرتابگرهای جعبه‎ای موشک قادر که برای پرتاب آن از سطح به کار می‎رود نیز مشابهت بالایی با نمونه‎های مورد استفاده برای موشک نور دارد که این نیز دلیل دیگری برای طی شدن یک سیر منطقی در توسعه موشک‎های کروز دریایی کشور است.
 

6 موشک کروز دریایی ایران
موشک قادر نصب شده زیر بال هواپیمای اف-4ئی ارتش


با توجه به پرواز این موشک‎ها در ارتفاع بسیار پایین، رادار کشتی‎ها به طور مستقل از رادارهای هواپایه و در بهترین حالت با در نظر نگرفتن سطح مقطع راداری کم موشک‎های نور و قادر از حدود 30 کیلومتری (با توجه به انحنای کره زمین) امکان رؤیت آنها را خواهد داشت و در این صورت با توجه به سرعت این موشک‎ها که بین 0.8 تا 0.9 ماخ (277 تا 312 متر بر ثانیه در سطح دریا در دمای 25 درجه سانتیگراد) است، دشمن تنها حدود 96 تا 108 ثانیه زمان برای واکنش خواهد داشت.

لازم به ذکر است نیروی دریایی آمریکا احتمال اصابت نمونه‎های مشابه خارجی از این موشک‎ها  را در اواسط دهه 1990 در حدود 85 درصد برآورد نموده بود. 

این در حالی است که امروزه هر چند سامانه‎های کشف و هدفگیری و تسلیحات دفاعی ناوها پیشرفت نموده اما موشک‎ها نیز با بهره‎گیری از فناوری‎های جدید کاهش سطح مقطع راداری و نیز سامانه‎های پیشرفته راداری همچنان برگ‎های برنده خود را برای مغلوب کردن سامانه‎های دفاع موشکی دشمن خصوصاً در صورت شلیک پرتعداد به سمت یک کشتی حفظ نموده‎اند.

رعد

موشک رعد بزرگ‎ترین، دوربردترین و مخرب‎ترین کروز دریایی ایران است. به نظر می‎رسد این موشک، توسعه‎ای بومی از موشک کرم ابریشم چین (نمونه‎ای از موشک استیکس شوروی سابق) باشد. رعد دارای موتور توربوجت بوده که هوای لازم آن از دو ورودی نصب شده در طرفین موشک تأمین می‎شود. یک بوستر راکتی سوخت جامد نیز در ابتدای پرتاب به این موشک سنگین انرژی لازم را می‎دهد.
 

6 موشک کروز دریایی ایران
موشک کروز رعد و پرتابگر آن؛ ورودی هوای موتور در تصویر چپ مشهود است


برد این موشک هدایت راداری بالغ بر 350 کیلومتر بوده و از یک پرتابگر متحرک شنی‎دار زرهی شلیک می‎شود. احتمالاً سرجنگی این موشک مشابه نمونه‎های همرده خارجی چند صد کیلوگرم است. رعد شبیه‎ترین موشک کروز ایرانی به یک هواپیما بوده و ساختار بال و دُم آن به هواپیما بسیار شباهت دارد. سرعت این موشک را نیز می‎توان بین 0.6 تا 0.8 ماخ تخمین زد. 
 
این موشک که سابقه معرفی آن به حدود یک دهه قبل می‎رسد در رژه‎های نیروهای مسلح چندین بار به نمایش در آمده و به نظر می‎رسد به تولید انبوه رسیده باشد. در زمان نمایش خط تولید آن، رادار موجود در دماغه از یک آنتن منحنی برخوردار بود اما با توجه به پیشرفت‎های چند سال اخیر کشور در زمینه سامانه‎های دیجیتال و آنتن‎های مسطح و حتی رادارهای آرایه فازی که نمونه‎ای از این توانمندی‎ها در رادار موشک‎های شاهین/شلمچه و ظفر نمود داشته ممکن است بهسازی‎هایی هم در این موشک انجام شده و یا نمونه‎ای جدید از آن با موتورهای جت داخلی پیشرفته‎تر تولید شود.

به گزارش مشرق، برد بالای موشک‎های نور، قادر و رعد موجب فراهم شدن امکان استقرار پرتابگرها در عمق خاک خودی و در نتیجه کاهش احتمال شناسایی شدن توسط دشمن، فضای بیشتر برای تغییر مکان پس از اجرای یک عملیات یا اجرای امن‎تر چندین شلیک (برای پرتابگرهای حاوی چند موشک) از یک منطقه می‎شود که این کار با توجه به افزایش امکان رؤیت سامانه توسط دشمن پس از اجرای عملیات و جلوگیری از ضربه متقابل دشمن به آن مفید خواهد بود.

سامانه‎های موشکی ضد کشتی و کروز ایرانی هر یک برای طیفی از اهداف و بردهای مختلف توسعه یافته‎اند که در مجموع آرایه‎ای همگون از سلاح‎هایی دقیق، کارامد و با احتمال اصابت بالا را برای دفاع همه جانبه از سواحل طولانی کشورمان در جنوب و شمال در برابر انواع شناورهای کوچک و بزرگ دشمن به وجود آورده‎اند.

 




بازدید : 160
نویسنده : علی همایون . احمد رضا همایون

یواس‌اس اینترپرایز (سی‌وی‌ان-۶۵) اولین ناوهواپیمابر اتمی جهان است و با نام مستعار "بیگ‌ای" شناخته می‌شود. این رزم ناو  بلندترین از نوع خود می‌باشد. این ناو هم اکنون پس از ۵۱ سال خدمت در ارتش آمریکا بازنشسته‌شده‌است. دلیل این موضوع پایان عمر رآکتور هسته ای آن و هزینه بالای نگهداری آن است. اینترپرایز بزرگترین ناو هواپیمابر جهان است که با سوخت هسته‌ای کار می‌کند. طول این شناور ۳۴۲ متر است و در سال ۱۹۵۲ با هزینه ۴۵۱ میلیون دلار ساخته شد. حدود ۴۶۰۰ نفر از جمله ۲۵۰ خلبان در این شناور جنگی مستقر هستند.

قوای پیش‌برنده این ناو هواپیمابر را هشت رآکتور اتمی وستینگ هاوس تامین می‌کند و حداکثر سرعت آن ۶۲ کیلومتر بر ساعت می باشد.

اینترپرایز در بسیاری از جنگ‌ها از جمله جنگ آمریکا علیه عراق در سال‌های ۱۹۹۱ و ۲۰۰۳ مشارکت داشت.

این ناو به وزن ۸۵ هزار تن به همراه شناورهای نظامی همراهش در میان تدابیر شدید امنیتی روز ۱۶ فروردین ۱۳۹۱ از کانال سوئز به مقصد خلیج فارس عبور کرد.و در ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۱ از خلیج فارس خارج شد

درخواست‌هایی برای تبدیل این ناوجنگی به موزه مطرح شده بود اما بعد از محاسبه هزینه نگداری از رآکتور هسته‌ای آن، این اقدام غیر ممکن ارزیابی شد.  سرانجام ناو یو اس اس اینترپرایز روز شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۱ به خدمت قابل توجه 51 ساله خود در نیروی دریایی آمریکا در قالب مراسم تشریفاتی که در ایستگاه نیروی دریایی نورفولک در ایالت ویرجینیا بر‌گزار شد، پایان بخشید.

 

اطلاعات کلی
برگرفته از نام ناو یو اس اس اینتر پرایز
نوع کشتی ناو هواپیمابر
کلاس اینتر پرایز
کشور سازنده Flag of the United States.svgایالات متحده امریکا
ساخت کارخانه نیو پرت نیوز شیپ بیلدینگ اند درای داک کمپانی
تاریخ به آب اندازی ۴۲ سپتامبر ۱۹۶۰
ورود به ناوگان ۲۵ نوامبر ۱۹۶۱
مشخصات
طول کشتی ۱٬۱۲۳ فوت (۳۴۲ متر)
پهنای بدنه ۱۳۲٫۸ فوت (۴۰٫۵ متر)
۲۵۷٫۲ فوت (۷۸٫۴ متر)
ارتفاع ستون ۳۹ فوت (۱۲ متر)
بارگیری استاندارد ۹۴,۷۸۱ تن
ضخامت زره دور کشتی -
ضخامت زره عرشه کشتی -
زره برج جنگ‌افزار -
سرعت ۳۳٫۶ گره دریایی
جنگ‌افزارها
توپخانه ۴ توپ قدرتمند بخار
جنگ الکترونیک AN/SLQ-32 Mark 36 SRBOC

 

File:USS Enterprise (CVN-65).jpg

 


:: برچسب‌ها: ناو , ناو هسته ای , اولین ناو هسته ای ,



بازدید : 151
نویسنده : علی همایون . احمد رضا همایون

کی از کلیدی ترین مفاهیم در بحث طراحی و ساخت زیردریایی ها توان باقی ماندن بیشتر در زیر آب می باشد که این مسئله ارتباط مستقیمی با بحث تامین اکسیژن زیردریایی دارد. امروزه دو نوع زیردریایی از لحاظ نوع سامانه پیشران در جهان وجود دارد که یکی زیردریایی های اتمی و دیگر شناورهای زیر سطحی با پیشران دیزل الکتریک هستند.

زیردریایی های اتمی به دلیل استفاده از نیروی هسته ای از توان باقی ماندن نامحدود در زیر آب برخوردار هستند و بیشتر برای عملیات در آبهای عمیق و اقیانوس ها به کار می روند. گونه دیگر زیردریایی ها از ترکیب موتورهای دیزلی و باطری های الکترونیکی برای تامین نیرو بهره می برند و عمدتا برای عملیات در آبهای کم عمق تر و برای محدوده زمانی کمتری طراحی شده اند.

در جنگ دوم جهانی، آلمان نازی در خصوص طراحی و ساخت زیردریایی کشور پیشرو و برتر در جهان محسوب می شد و توانست در مقاطعی از جنگ مشکلات فراوانی را برای متفقین ایجاد کند. اما یکی از مشکلات بزرگ آلمانها بحث تامین اکسیژن برای شارژ باطری زیردریایی های آنها بود که مدت زمان زیرآب ماندن آنها را محدود می کرد. در اواخر جنگ با افزایش حضور و قدرت دریایی متفقین، خصوصا در اقیانوس اطلس، بالا آمدن زیردریایی های آلمانی به سطح آب برای اکسیژن گیری به اقدامی خطرناک بدل شده و در موارد زیادی به کشف و در نهایت غرق شدن زیردریایی های آلمانی منجر می شد.

در دهه 1930، دانشمندی آلمانی به نام دکتر والتر به این نتیجه رسید که با تجزیه آب اکسیژنه، اکسیژن مورد نیاز زیردریایی را در درون آن و بدون نیاز به رفتن زیردریایی به سطح تامین کند. در طول سالهای جنگ دوم جهانی آلمانها سعی کردند تا از این طرح در زیردریایی های خود بهره بگیرند که البته این امر به اواخر جنگ جهانی دوم برمی گشت و تا پیش از پایان جنگ تنها تعداد هفت فروند زیردریایی Type XVIIB با این تکنولوژی تولید شد که البته هیچ کدام فرصت ورود به نبرد را نیز پیدا نکرد. این زیردریایی ها بعد از پایان جنگ به دست آمریکا و انگلستان افتاد و این کشورها طرح هایی را برای طراحی و ساخت این زیردریایی ها دنبال کردند.

چگونه غدیر غیر قابل شناسایی می شود+عکس
زیردریایی Type XVIIB


زیردریایی آمریکایی X-1 در سال 1955 اولین زیردریایی با قابلیت پیشران مستقل از هوا بود که در اندازه کوچک و برای عملیات های ویژه در عمق کم طراحی شده بود. ایکس 1 دارای 60 تن وزن و 15 متر طول بود و از سامانه پیشران مستقل از هوای حلقه بسته آب اکسیژنه – دیزلی بهره می برد. لازم به ذکر است که آب اکسیژنه ماده ای ناپایدار بوده و احتمال انفجار آن وجود دارد. این حادثه دقیقا در سال 1957 برای X-1 رخ داد و باعث شد که آمریکایی ها با توجه به دستیابی به دانش زیردریایی اتمی طرح پیشران مستقل از هوا را رها کرده و به سمت زیردریایی های اتمی بروند.

چگونه غدیر غیر قابل شناسایی می شود+عکس
زیردریایی آمریکایی X-1


روسها، انگلیسی ها و برخی دیگر از قدرتهای جهانی نیز با پیروی از همین مسئله به سمت پیشران اتمی رفتند. در سالهای بعد و در طول جنگ سرد آمریکایی ها به طور کل از ساخت زیردریایی های دیزل الکتریک کنار کشیدند و بازار این محصول بیشتر در دست 3 کشور روسیه، آلمان و فرانسه باقی ماند. البته در سالهای اخیر چین نیز به جمع این کشورها افزوده شده است.

زیردریایی های دیزل الکتریک فاقد سامانه پیشران مستقل از هوا معمولا می توانند 10 الی 12 ساعت را در زیر آب بمانند و سپس برای هوا گیری به سطح بیایند. با توجه به افزایش قدرت سامانه های ضد زیردریایی و امکان سریع تر کشف زیردریایی ها سامانه های پیشران مستقل از هوا بار دیگر مطرح شده و در 4 گونه اصلی به بازار عرضه شدند. این 4 گونه عبارت اند از:

- سامانه حلقه بسته موتور دیزل مبتنی بر آب‌اکسیژنه ذخیره‌شده 
- سامانه حلقه بسته توربین بخار
- موتور گرمایی حلقه استرلینگ با احتراق خارجی 
- سلول‌های سوختی هیدروژن اکسیژن.

سامانه حلقه بسته موتور دیزل از یک منبع دخیره اکسیژن برای فعال کردن موتور دیزل در زمانی که زیردریایی به طور کامل در زیر آب قرار دارد استفاده می کند. در این روش از اکسیژن مایع قابل ذخیره استفاده شده که با گازهای تولیدی توسط توربین ترکیب می شوند. روسها در اویل جنگ سرد بر روی تعدادی از زیردریایی های کلاس "کبک" استفاده شد. البته امنیت پایین این سامانه و احتمال بالای انفجار باعث شد تا روسها این زیردریایی ها را از خدمت خارج کنند.


چگونه غدیر غیر قابل شناسایی می شود+عکس
زیردریایی کلاس کبک


سامانه حلقه بسته توربین بخار به نوعی شبیه به سامانه های انرژی اتمی عمل کرده و با استفاده از تولید گرما بخار تولید شده را صرف به حرکت درآوردن سامانه پیشرانه می کند. این گرما در این سامانه با استفاده از اتانول و اکسیژن تولید می شود. این سامانه توسط فرانسوی ها تکمیل شده و بر روی زیردریایی های کلاس " Scorpène " ساخت این کشور نصب شده است. این زیردریایی با مشارکت اسپانیا ساخته شده و در نیروهای دریایی شیلی، هند و مالزی خدمت کرده و قرار است به برزیل نیز صادر شود.

چگونه غدیر غیر قابل شناسایی می شود+عکس
زیردریایی کلاس  Scorpène


فناوری بعدی مربوط به موتورهای سری استرلینگ می باشد که به صورت عمده در کشور سوئد به تکامل رسیده و بر روی زیردریایی های کلاس گوتلند این کشور نصب شده است.  اساس کار این سامانه بر پایه ترکیب سوخت با اکسیژن مایع به عنوان اکسیدگر رخ می دهد و که با هم واکنش داده و گرما و در حقیقت انرژی مورد نظر برای تغذیه ژنراتوری که باطری های زیردریایی را شارژ می کند به کار می رود.

اما لازم است قبل از رسیدن به سامانه آخر در مورد زیردریایی های گوتلند و اثر آن ها بر روی تفکر در مورد زیردریایی های مجهز به سامانه پیشران مستقل از هوا اشاره شود. این زیردریایی ها اولین زیردریایی های بودند که به سامانه پیشران استرلینگ مجهز شدند.

در سال 2000 میلادی یک فروند زیردریایی گوتلند در جریان یک رزمایش با کشورهای ناتو در اقیانوس اطلس موفقیتهای چشم گیری را بدست آورد که تصور را در مورد این گونه از زیردریایی ها کاملا تغییر داد.

چگونه غدیر غیر قابل شناسایی می شود+عکس
زیردریایی گوتلند


این زیردریایی در ابتدا موفق شد واحدهای دریایی اسپانیایی را با موفقیت شناسایی و به صورت فرضی منهدم کند. در ادامه نیز موفق شد یک زیردریایی اتمی تهاجمی آمریکایی و یک زیردریایی اتمی فرانسوی را نیز در نبرد فرضی شکست دهد. اما موفقیتهای گوتلند به همین جا ختم نشد و در سال 2005 این زیردریایی موفق شد در جریان یک رزمایش در اقیانوس آرام این بار ناو هواپیمابر یو اس اس رونالد ریگان را شناسایی و به صورت فرضی غرق کند.

ورود ایران به جمع کشورهای پیشرو در عرصه پیشران های زیردریایی

اما آخرین بخش از سامانه های پیشران مستقل از هوا بخشی است که کشور ما را به این ماجرا وارد کرده و به نوعی انگیزه اصلی از نگارش این متن به شمار می آید. 

مسئولان نیروی دریایی و مدیران جهاد خودکفایی ارتش در گفتگوهای اخیر خود سخن از "سامانه های پیشران مستقل از هوا" کرده و از برنامه ریزی متخصصان دفاعی کشورمان برای استفاده از این تکنولوژی جدید سخن گفته اند. یکی از این اشاره ها، اهمیت توجه به دانش پیل سوختی است. 
 
معاون تحقیقات و جهاد خودکفایی ارتش در خصوص عملکرد این زیردریایی‌ها می گوید: وقتی انرژی الکتریکی را به آب بدهیم تبدیل به اکسیژن و ئیدروژن می‌شود. در این زیردریایی‌ها، عکس این عمل اتفاق می‌افتد. یعنی وقتی ئیدروژن و اکسیژن را با هم تلفیق می‌کنیم آب و انرژی الکتریکی بدست می‌اید که انرژی الکتریکی صرف رانش زیردریایی و نیز شارژ باطری‌ها خواهد شد.
 
امیری با بیان اینکه برنامه هایی برای بکارگیری این علوم در زیردریایی‌های بومی خودمان مانند فاتح و بعثت نیز در دست است، افزود: ما به دنبال ساخت زیردریایی‌های با پیل سوختی، قابلیت شلیک موشک و با نویز کم هستیم که قابل کشف نباشند. "

چگونه غدیر غیر قابل شناسایی می شود+عکس
زیردریایی فاتح


اما سامانه پیل سوختی چیست و دارای چه مزیتهایی می باشد؟

این سامانه از پیل های سوختی که با استفاده از ترکیب اکسیژن و هیدروژن فعالیت می کنند بهره می برد. این دو عنصر با ترکیب با یکدیگر نیروی الکتریسیته و البته آب و گرما تولید می کنند. الکتریسیته مورد نظر که برای فعال کردن سامانه های پیشران به استفاده می رسد و این جاست که مزیت اصلی این پیل های سوختی مشخص می شود. در تقریبا تمامی بخش های تولید کننده انرژی در این فرایند بر خلاف سایر سامانه های نام برده شده تقریبا هیچ قطعه متحرکی وجود ندارد. این به معنای رسیدن به حد بسیار بالایی از پنهان کاری در زیر آب می باشد.

چگونه غدیر غیر قابل شناسایی می شود+عکس
نمایه عملکرد سیستم پیل سوختی


تصور کنید یک زیردریایی با کمترین سیگنال منتشره به مدت 20 الی 30 روز در زیر آب در حال حرکت باشد. در این حالت یک زیردریایی ایرانی مجهز به این سامانه می تواند به مسافتهای قابل توجهی رسیده و به راحتی دشمنان را در زیر و یا روی سطح آب غافلگیر کند. عملیات زیردریایی گوتلند سوئدی شاهدی زنده بر این مدعا می باشد. باید گفت که زیردریایی های اتمی از نظر ماندگاری در دریا، میزان پایین رفتن در عمق و سرعت بر همتایان دیزل الکتریک خود برتری دارند.

اما در حوزه کم صدا بودن و پنهان کاری این دیزل الکتریک ها هستند که دست برتر را دارند و این عاملی بود که موجب موفقیت گوتلند شد.  حال زیردریایی های مجهز به پیل های سوختی مثل تایپ 212 ساخت آلمانی که بنا بر گفته کارشناسان از پنهان کاری بالاتری برخوردار هستند می تواند مشکلات بسیار بیشتری را برای نیروهای مهاجم به وجود آورند. 

حتی برخی از کارشناسان این زیردریایی ها را به نوعی غیر قابل شناسایی ارزیابی کرده اند که یکی از اصلی ترین نکات در رسیدن به این توانایی استفاده از پیل های سوختی می باشد.

چگونه غدیر غیر قابل شناسایی می شود+عکس
زیردریایی تایپ 212

با توجه به وعده فرمانده نیروی دریایی ارتش مبنی بر ورود به خدمت زیردریایی فاتح در سال جاری و صحبتهای دریادار امیری مبنی بر احتمال مجهز بودن این زیردریایی به این سامانه امیدواریم که به زودی شاهد ورود به خدمت یک کلاس بسیار پیشرفته از زیردریایی های دیزل الکتریک در نیروی دریایی ارتش باشیم که قابلیت های آن از هر جهت با تکنولوژی روز دنیا رقابت می کند و این زیردریایی بتواند همچون دیگر برادران خود در اعماق دریا، همچنان خواب را از چشم دشمنان این سرزمین ربوده و هر لحظه آماده غافلگیر کردن متجاوزین در روی و زیر آب باشد.

 


:: برچسب‌ها: زیر دریایی , زیر دریایی ایران ,